Kaya nga, dahil kayo’y hinirang ng Diyos, minamahal niya at pinili para sa kanya, dapat kayong maging mahabagin, mabait, mapagpakumbaba, mahinahon, at mapagtiis.

Mga Taga-Colosas 3:12

Sa mundong puno ng mga taong mainitin ang ulo, kulang sa pasensya, o kaya’y madaling mairita, hindi ba’t breath of fresh air ang makasalamuha ang mga taong mabait, mahinahon, at puno ng pasensya?

Isipin mo na lang ang ginawa ni Jesus nang nandito Siya sa lupa. Kung hindi Siya nagtuturo, nagpapakain Siya sa gutom, nagpapagaling ng maysakit, o bumubuhay ng patay. Saan man Siya pumunta, laging may nakasunod sa Kanya. Lahat na lang ng tao ay may kailangan sa Kanya. Pero may mababasa ba tayong nagreklamo Siya?

Sa isang pagkakataon, may isang ketongin na lumapit, hinihiling na siya’y pagalingin. Buong pagmamahal na hinawakan siya ni Jesus at sinabihang, “Nais kong gumaling ka at maging malinis” (Mateo 8:3). Pagkatapos ng mahabang panahon, muling trinatong bilang tao ang pinandidirihan at iniiwasan ng lahat. Kung tutuusin, sa isang salita lang ni Jesus, kaya na Niyang pagalingin ang ketongin. Pero sa pagdampi ng kamay ni Jesus, higit pa sa katawan ng ketongin ang pinagaling Niya. Oo, muling kuminis ang balat ng ketongin. At ang basag nitong puso, nabuong muli. Sa wakas, tinapos ni Jesus ang tagtuyot ng pagmamahal sa buhay ng ketongin. Sa isang iglap, sa isang haplos, umulan ng pagmamahal. Ibang klase talaga ang kabaitan ng Diyos. Sobra-sobra Siyang magmahal.