Sikapin nating lahat na itaguyod ang kapakanan ng ating kapwa para sa ikalalakas ng kanyang pananampalataya.

Mga Taga-Roma 15:2

Videoke hanggang alas-tres ng madaling araw. Nagpa-park ng kotse nila sa harap mismo ng gate mo. Hindi nakikisama sa paglilinis ng kalsada. Sa tapat ng bahay mo pinapadumi ang kanilang alagang aso. Nagsasampay sa bakod mo na parang sila ang may-ari nito. Kung ganito ang kapitbahay mo, sigurado akong araw-araw kang napeperwisyo at nacha-challenge ang pasensya mo. At kung ganitong klase kang kapitbahay, aba‘y mapalad ka kung hindi ka pa nila napapa-barangay!

Malimit na tayong nakakabasa ng tungkol sa pagbibigay ng pasensya sa iba. Pero tayo ba? Kailangan din ba nilang habaan ang pasensya nila sa atin? Madali kasing mapuna ang maling ginagawa ng iba, pero hindi natin napapansin na baka tayo mismo, nakakaperwisyo sa kanila!

Bato bato sa langit, ang tamaa‘y ‘wag magalit. Pero bilang mga sumusunod kay Jesus, kailangang makita rin ng ating kapwa na hindi lamang tayo Cristiano sa salita kundi pati na rin sa pakikipagkapwa-tao. We cannot be amiable people whenever we‘re in church pero pag-uwi ay makikipag-away tayo sa ating kapitbahay. Our neighbors are the ones who see us in our tattered shorts, in our dusters, in our hair rollers. They are the ones who see our dirty linen. But it doesn‘t mean that we should keep our linen dirty. Tandaan natin na salt and light of the world tayo — thus, our neighbors must see Christ in us.