Pinagbuti ko ang aking pakikipaglaban, natapos ko na ang dapat kong takbuhin, at nanatili akong tapat sa pananampalataya.

2 Timoteo 4:7

Isang lalaki ang nagkaroon ng malubhang sakit na hindi kayang pagalingin ng medisina. Sa halip na mawalan ng pag-asa at hintayin ang kanyang kamatayan nang wala siyang ginagawa, naisip niyang gamitin ang natitira niyang mga taon sa pagtulong sa kapwa. Para sa kanya, isa itong paglilingkod sa Panginoon.

May mga magtatanong siguro, “Mamamatay na nga, tutulong ka pa? Bakit ‘di na lang mag-enjoy?”

Pero ayon sa taong ito, kung nakilala mo na si Jesus Christ as Savior at alam mong pag namatay ka ay sa langit ang pupuntahan mo, hindi ba’t ibibigay mo na ang lahat-lahat para gawin ang nais Niya? Ito ang nagbibigay ng kabuluhan sa atin habang nasa mundo pa. Ang pagkakaroon ng direksyon sa buhay mula sa Diyos ang patuloy na nagbibigay sa atin ng pag-asa.

Ganito ang nasabi ni Apostle Paul noong dumating na ang panahon ng kanyang pagpanaw (2 Timoteo 4:6). “Pinagbuti ko ang aking pakikipaglaban, natapos ko na ang dapat kong takbuhin, at nanatili akong tapat sa pananampalataya” (4:7). Kahit sa huling sandali ng buhay niya, patuloy siyang nangaral ng Mabuting Balita tungkol sa Panginoong Jesus at sa kaligtasang alok Niya sa lahat. Masaya si Paul na makakaharap na niya ang Panginoon at tatanggap siya ng reward mula sa Kanya.

Nagsisimula ang pagkakaroon ng isang meaningful life sa pagtanggap natin kay Jesus bilang Savior. Kapag tinanggap natin si Jesus bilang Tagapagligtas, lisanin man natin ang daigdig na ito, magpapatuloy pa rin ang buhay natin sa piling Niya habambuhay. Kung gusto mong makilala ang Panginoong Jesus, magkaroon ng makabuluhang buhay, at makapiling Siya habambuhay, sabayan mo ako kaibigan sa isang panalangin.