Hindi mabibigo ang taong matuwid, di malilimutan kahit isang saglit. Masamang balita’y hindi nagigitla, matatag ang puso’t kay Yahweh’y tiwala.

Mga Awit 112:6-7

Magkahalong tuwa at takot ang naramdaman ng mag-asawang Che at Allen nang marinig nila ang balita. Six weeks na raw buntis si Che, sabi ng kanyang OB-gyne. Normally, couples celebrate when they receive news like this. Pero kaka-diagnose lang ng lupus kay Che, at mahigpit ang bilin ng kanyang rheumatologist. Hindi siya puwedeng magbuntis dahil delikado ito hindi lamang para sa kanya kundi para sa magiging anak nila.

Tulad ng mag-asawang Allen at Che, puwede tayong malagay sa isang good news, bad news situation. Paano tayo magre-react? Magfo-focus ba tayo sa magandang balita? O sa bad news na kadugtong nito? Minsan, mas madali talagang pagtuunan ng pansin ang bad news. Mas mabilis tayong mag-alala kaysa magpasalamat. Pero napapagaan ba nito ang ating sitwasyon?

The Apostle Paul recommends focusing on “whatever is true, whatever is noble, whatever is right, whatever is pure, whatever is lovely, whatever is admirable” (Philippians 4:8 NIV). Magpasalamat din tayo sa Diyos sa lahat ng pagkakataon (1 Mga Taga-Tesalonica 5:18) at magtiwalang hindi Niya tayo bibiguin. Pinapakita ng ating reaction kung gaano katibay ang ating pananampalataya. Bibigay ba tayo at hahayaang kainin tayo ng pag-aalala? O aasa tayo sa mahabaging Diyos, magpapakatatag sa tulong Niya, at hindi patitinag? Kung nag-aalinlangan, magandang alalahanin ang Mga Awit 112:6-7: “Hindi mabibigo ang taong matuwid, di malilimutan kahit isang saglit. Masamang balita’y hindi nagigitla, matatag ang puso’t kay Yahweh’y tiwala.”

Imbes na mag-alala at mag-focus sa bad news, pinili ng mag-asawang Che at Allen na magtiwala sa Panginoon at i-celebrate ang good news na natanggap. Nine months later, nanganak si Che ng isang perfectly healthy baby boy. Nag-umapaw ang saya sa puso ng mag-asawa. Hind rin mapantayan ang pasasalamat nila kay Lord.