Huwag ipagyayabang ang araw ng bukas, pagkat di mo alam kung anong magaganap.

Mga Kawikaan 27:1

Abalang-abala si Tess nung araw na iyon dahil paalis na siya papuntang New York. Nang dumaan ang brother niya sa bahay nila, she noticed na parang may dinaramdam ito. Her brother assured her, though, that he was fine. Naging kampante naman si Tess at dali-daling nagpaalam para habulin ang kanyang flight.

Dahil dinidiscourage ang close face-to-face contact dahil sa pandemya, niyakap ni Tess ang kanyang kapatid mula sa kanyang likuran. Her brother held both of her forearms and squeezed them tightly. Tess kissed his head, saying “I love you, God bless you,” and left for the airport.

Sadly, yun na pala ang huling beses na mayayakap niya ang kapatid. Upon landing in Tokyo for her layover, she learned that her brother died in his sleep. Bumalik si Tess sa Pilipinas para asikasuhin ang funeral nito. Sa gitna ng pagdadalamhati, their last moment together gave her comfort. Nasabi niya sa sarili, “Mabuti na lang, niyakap ko siya. Mabuti na lang nasabi ko sa kanya na mahal ko siya.”

Hindi natin hawak ang ating buhay. We don’t know what will happen tomorrow. Sabi sa Mga Kawikaan 27:1, “Huwag ipagyayabang ang araw ng bukas, pagkat di mo alam kung anong magaganap.” Proverbs 3:27–28 also reminds us to “not withhold good from those who deserve it when it’s in your power to help them. If you can help your neighbor now, don’t say, ‘Come back tomorrow, and then I’ll help you.’” Help now. Dahil paano kung wala nang bukas para sa iyo o sa neighbor mo?