At sinabi niya sa kanilang lahat, “Mag-ingat kayo sa lahat ng uri ng kasakiman; sapagkat ang buhay ng tao ay wala sa dami ng kanyang kayamanan.”

Lucas 12:15-17

Isang lalaki ang humiling kay Jesus, “Guro, iutos nga po Ninyo sa kapatid ko na paghatian namin ang mana ng aming ama.” Sinagot siya ni Jesus ng, “Sino ang naglagay sa akin bilang hukom o tagabaghati ng mana ninyo?’ At sinabi niya sa lahat ng mga nakikinig, “Mag-ingat kayo sa lahat ng uri ng kasakiman; sapagkat ang buhay ng tao ay wala sa dami ng kanyang kayamanan” (Lucas 12:13-15).

Sinasalamin ng tao sa kwentong ito ang ugali ng marami: ang mapanghangad ng labis sa gitna ng buhay na sapat. Ang takot sa kinabukasan at walang hanggang hindi pagka-kuntento ay isang bagay na hindi minsan maiwasan. Pero sino nga ba ang nakasisiguro sa kinabukasan?

Paano kung ang lahat ng iyong ipinundar ay maglaho sa isang iglap? Kung ang buhay ay biglang kitilin dahil sa sakuna o sakit? Ito ang sinabi ni Jesus, “Tingnan ninyo ang mga uwak, hindi sila nagtatamin ni umaani man; wala rin silang bodega o kamalig; ngunit pinapakain sila ng Diyos. Higit kayong mahalaga kaysa mga ibon! (Lucas 12:24).

Higit tayong mahalaga kaysa sa mga halaman o mga ibon, sa Panginoon natin. Ipagkatiwala natin sa Diyos ang ating buhay. Huwag tayong malunod sa paghahangad ng kalabisan, ang pagiging mapagkatiwala sa Diyos ng ating bukas ay nagbubunga ng pagkakuntento hindi dahil tayo ay hindi nagpapagal at nagsisikap, kundi dahil alam nating ang plano ng Diyos ay mas sigurado at nakabubuti sa atin.