Pagkatapos, sinabi ng Diyos: “Ngayon, likhain natin ang tao ayon sa ating larawan, ayon sa ating wangis. Sila ang mamahala sa mga isda, sa mga ibon sa himpapawid, at sa lahat ng hayop, maging maamo o mailap, malaki o maliit.”

Genesis 1:26

Magaling na imbentor si Jaime at sa wakas, natapos niyang gawin ang robot na si Aby. Gumamit siya ng pinakamahal na parts para mabuo ito. Ikinabit niya rin ang pinakabagong technology para makapag-isip at salita ang robot on its own. Dahil dito, merong naghahanda ng breakfast niya sa umaga. May kalaro siya ng chess sa tanghali. Tuwang tuwa siyang makita na nagfu-function nang maayos si Aby ayon sa pagkakadisenyo niya dito. Pero isang gabi, nakita niya sa harap ng salamin si Aby at narinig ang mga salitang ito, “Sana binalutan ako ni Jaime ng skin para mas gumanda pa ko. At sana, mas magandang boses ang pinrogram niya sa akin.” Napawi ang saya ni Jaime matapos marinig na kulang pa pala lahat ng ginawa niya para sa robot.

I’m not saying that God made us like robots. Far from it! The point of the story is minsan ay para tayong si Aby and we bully ourselves. Sadly, mahirap kalabanin ang feelings of insecurity and self-doubt. No wonder na dumarami ang cases ng depression at suicide nowadays. Pero sa tingin mo, how does our Creator feel every time na wala tayong ibang nakikita kundi ang ating perceived flaws?

We have to look at ourselves through the eyes of God, our Creator. We are precious in His sight. We are made in His own image at tayong mga tao pa nga ang pinagkatiwalaan Niyang mamahala sa sa buong daigdig (Genesis 1:28) Ganoon tayo ka-special! We should stop criticizing what we see in the mirror and see ourselves through the eyes of our Creator.