“Tingnan ninyo; ‘Maglilihi ang isang birhen at magsisilang ng isang sanggol na lalaki, at tatawagin itong Emmanuel.’” (Ang kahulugan nito’y “Kasama natin ang Diyos”).

Mateo 1:23.

Christmas ang longest and most celebrated season sa Pilipinas. Pagpasok ng September, puno na ng Christmas displays ang malls at maririnig na si Jose Mari Chan. Mag-uuwian ang mga balikbayan, kabi-kabila ang family reunions. Sa dami ng Christmas parties, imposibleng hindi ka tataba. Sa dami ng reregaluhan, butas ang bulsa mo. Magkahalong saya at stress ang Christmas para sa maraming Pilipino.

Sa sobrang busy at ingay ng Pasko dito, madaling malimutan ang totoong kuwento at mensahe ng Pasko. Nag-evolve na ang Paskong Pinoy into a long fiesta centered on family, friends, food, and gifts. Sobrang layo na ng Christmas celebration natin sa true spirit ng kauna-unahang Christmas. As we celebrate Christmas, balikan natin ang totoong kuwento at diwa nito.

Jesus, the Son of God, humbled Himself when He came to the world as a baby on the first Christmas (Luke 2:11-12). Puwede namang bumaba Siya sa langit as a powerful king with a host of mighty angels. Pero hindi, pinili Niyang maging sanggol. At pinili Niyang ipanganak sa mabahong sabsaban!

Jesus, the Word, who “was with God” in the beginning, and who “was God” Himself (John 1:1 NIV) became flesh and dwelt among us. Siya ay naging tao at nanirahan sa piling natin (Juan 1:14). Bumaba Siya sa lupa upang itaas tayo sa langit.

The Christmas story is not just a wonderful story. Katuparan ito ng prophecy sa pagdating ng Messiah, the Christ who will save mankind from the wrath of God because of our sin. This Christmas story is the greatest demonstration of God’s unconditional love para sa ating lahat (John 3:16).

Kaibigan, malinaw ba sa iyo ang katotohanang ito sa gitna ng pagdiriwang mo ngayon ng Pasko? In the midst of our merriment, may we not miss the true message of Christmas.