“Sinabi ko ito sa inyo upang kayo’y magkaroon ng kapayapaan sa pakikipag-isa sa akin. Magdaranas kayo ng kapighatian sa mundong ito, ngunit tibayan ninyo ang inyong loob! Napagtagumpayan ko na ang sanlibutan!”

Juan 16:33

“Walang malungkot na anak ng Diyos!”

Nasabihan ka na ba ng ganito? O baka naman naisip mo ito minsan, at pinilit mo ang iyong sarili na magmukhang happy kahit na sa totoo lang, hindi ka talaga happy. May isang character sa K-drama na My Liberation Notes na laging nakangiti dahil kailangan niyang maging “cheerful” sa trabaho niya. Dahil lagi siyang nakangiti, naging automatic na ito sa kanya. Nahihiya tuloy siyang mag-attend ng burol or funeral, kasi kahit sa ganung situation, hindi niya mapigilan ang reaction niya at todo smile pa rin siya!

Huwag naman sana tayong umabot sa ganun. Lahat ng tao, Christian man o hindi, ay nalulungkot paminsan-minsan. May oras at panahon ang kalungkutan (see Ecclesiastes 3:4). Let us accept and acknowledge this, with grace. Sabi ni Jesus, “Here on earth you will have many trials and sorrows. But take heart, because I have overcome the world” (John 16:33b, NLT). Jesus does not ask us to ignore our sorrows or pretend they don’t exist. He asks us to take heart — be brave or courageous, in other translations.

Ano ang ginagawa mo sa iyong kalungkutan? Umaasa ka ba na mawawala na lang ito kung hindi mo ito papansinin? Or do you put on a cheerful mask, pretending that it does not exist? You don’t have to ignore your sorrow or pretend you are happy anymore. The good news isn’t that we will never experience sorrow; the good news is that Jesus — a Man of sorrows (Isaiah 53:3) — is with us now.