Do’n sa mga burol, ako’y napatingin—sasaklolo sa akin, saan manggagaling? Ang hangad kong tulong, kay Yahweh magmumula, sa Diyos na lumikha ng langit at ng lupa. Di niya ako hahayaang mabuwal, siya’y di matutulog, ako’y babantayan.

Mga Awit 121:1-3

Dumaan ka na ba sa crisis na parang walang katapusan at walang solusyong maaasahan? O baka nasa gitna ka ngayon ng isang mabigat na problema? Nadi-discourage ka na ba? Sumasagi ba sa isip mo na baka natutulog ang Diyos?

Marahil tahimik ang Diyos sa gitna ng iyong crisis. Pero hindi Siya natutulog. Iyan ang katotohanang napatunayan ni Haring David sa kanyang buhay.

Sinasabing ang Awit 121 ay kinompose ni Haring David while reminiscing the time he was hiding in the hills of Israel for many days. Pinapapatay kasi siya noon ni Haring Saul na nababaliw na sa inggit sa kanya. Napakasakit nito para kay David dahil matagal niyang pinaglingkuran si Haring Saul. Mahal niya ang hari at best friend pa niya ang anak nitong si Jonathan.

Habang tinatanaw ang mga burol, naging malinaw kay Haring David ang katotohanang si Yahweh ang kanyang saklolo. Sa Kanya nagmumula ang anumang tulong na kailangan niya. Hindi natutulog ang Diyos na nag-ingat sa kanya sa burol at nagligtas sa kanya sa kapahamakan.

If David’s God is your God, you can be sure na malalampasan mo ang crisis na pinagdadaanan mo ngayon. Sa tulong Niya, you will not fall down. He will rescue you. How can you be sure?

Niligtas ni Yahweh ang mga Israelite from 400 years of slavery in Egypt (Exodo 12:40-42).

Niligtas ni Yahweh si Daniel from death in the lions’ den (Daniel 6:22).

Niligtas ni Yahweh si Shadrach, Meschach, at Abednego from death in the furnace of fire (Daniel 3:27-29).

And most of all, ibinigay Niya sa atin si Jesu-Cristo upang iligtas tayo sa parusa ng kasalanan (Juan 3:16).

Hindi natutulog ang dakilang Diyos na gumawa ng lahat ng ito! He watches over you 24 hours a day. Alam Niya ang pinagdadaanan mo at tutulungan ka Niya. “Si Yahweh ang siyang sa iyo’y mag-iingat saanman naroon, ika’y iingatan, di ka maaano kahit na kailan” (Mga Awit 121:8).